We hadden nog niet gezeild dit jaar. Het voorseizoen was niet best qua weer, maar de boot was ook simpelweg niet klaar. Hoe zou het zijn om weer te varen, hoe zou ons jongste bemanningslid het vinden? Zou alles werken? Het was best spannend, de aanloop naar onze vakantie. Na nog vier dagen keihard klussen, schoonmaken en het verslepen van spullen naar en van boord was het zover: mast naar beneden en klaar om te vertrekken! Als we de Stienzerfeart achter ons laten, haalt Johan voorbij Wiens op de Dokkumer Ee de mast weer omhoog. We zwaaien schoonouders uit … vakantie!
Tot het laatste weekend hebben we getwijfeld: sluizen van Harlingen of sluizen van Lauwersoog? Schier vinden we prachtig, Borkum is een grote wens … maar zo zonder zeiluren dit seizoen zou de veilige oversteek naar Terschelling misschien wel het verstandigst zijn. Of toch die 1,5 uur naar Schiermonnikoog? Maar ja, wat doe je dan, als je eenmaal op Schier ligt en dus pas tegen hoogwater de haven kunt verlaten? Hmmm…
Zwager en schoonzus lagen inmiddels op Borkum, dus de roep van de Duitse Wadden was luid. Lauwersoog dan maar, onder het motto: ‘we zien wel’. Na een pittig eind motoren met een tussenstop na Dokkumer Nieuwezeilen (warm eten klaar!) belanden we aan een eilandje in het Lauwersmeer. Lekker goedkoop en lekker rustig. Else slaapt prima in haar Travelcot en wij plegen telefoontjes naar de schoonfamilie, doen het nodige rekenwerk en checken de weersvoorspellingen.
Een beetje zenuwachtig ben ik, als we de sluizen in gaan. Als we het niet zien zitten, kunnen we altijd na het eerste wantij besluiten om rechtsomkeert te maken. Zeven wantijen komen we tegen, we zijn onderweg naar Borkum! Mooi op tijd vertrokken krabben (= over de grond schuiven) we over het Oort. Achteraf hadden we beter de Groningerbalg kunnen kiezen, maar ja, achteraf he. We zijn te vroeg bij het Lutjewad. Johan staat op het punt om het anker uit te gooien als ik toch nog even wil checken of we binnen het schietterrein bij Lauwersoog wel mogen ankeren. We besluiten op de motor de boot even stil te houden en te wachten. Na een kwartier zouden we volgens Quicktide (super-app!) echt genoeg ruimte onder de kiel hebben en vervolgen we onze tocht.
We hebben een fantastische zeildag. Onze eerste zeildag van het jaar en we genieten. Else is in slaap gevallen en slaapt tot we Borkum in zicht hebben. Zwager en schoonzus bellen zo nu en dan om te horen waar we zijn, we krijgen wat instructies en vinden de haveningang. Zeilen naar beneden en op naar het welkomstcomité. We did it! Runnershigh is niks (in mijn geval dan) vergeleken bij deze kick: op eigen kiel naar Duitsland. We zijn er. Wat een super tocht. We boeken twee nachten, wij gaan even keihard genieten.
